تمامی دوستان و عزیزان دچار توجه کردگی مزمن بشن به عرایض بنده بر بچه های می گن چرا دیگه کار نمی کنی .............مثل قبل............و سابق
اگر بخام به صورت مختصرو مفید جواب بدم خدمتتون باید بگم که :
ولی اگر بخام به صورت تفصیلی و مفصل توضیح بدم..............باید بگم که :
این که در حال حاضر الان که این مطلب رو می نویسم اواخر تابستان 1402 است
از حوالی سال 96-97 که دوچرخه نایاب شد و بعد هم در حدود سال های 98-99 هم قطعات نایاب شد و بازار پر شد از قطعات بنجل تقلبی چینی و اینجور چرت و پرت ها که در مورد هر کدومشون ریز به ریز نوشتم
از تنه های تقلبی گرفته....................
تا زنجیر و خودرو های تقلبی..............
لوله زین های تقلبی..............
توپی های تقلبی................
شارژئون های تقلبی که با کوچکترین ضربه و برخوردی به جایی می شکنند
و طوقه های تقلبی که بعد از چند هفته استفاده همه جاشون شروع می کنه به ترک خوردن
و پولکی هاش ن شروع می کنه به بیرون امدن و .....
حتی ترمز های تقلبی..............
که در مقابل نمونه اصلی هم مو نمی زنن و حتی منی که این کاره ام هم به این راحتی ها نمی تونم تشخیص بدم تقلبی بودنش رو..................!!!!!!!
و خیلی خیلی خیلی لوازم قطعات دیگه که هر کدوم رو تو مقالات در موردشون مفصل و به تفصیل نوشتم و توضیح دادم...............
این بود که از همون حوالی سال 98-99 بنده دچار ترجیح دادگی شدم که دیگه اصلا قطعات هم نخرم چون حوصله این که قطعه تقلبی به من بدن شرکت ها و وارد کننده ها و بعد که ببرم بشهون پس بدم حاشا کنن و پول ما رو ندن و بپیچونن و برا من بهونه بیارند که نه اقا این اصله تقلبی نیست و ..................شما اشتباه میکنی و
20 بار هی باید کار خودمو ول کنم برم تا فروشگاه اون وارد کننده یا شرکت و با چرت و پرت ها و بهونه های این الاغ ها و گوساله های هندورابی..... مواجه بشم و برا پس گرفتن پولم اعصاب و روانم داغون بشه رو دیگه نداشتم..........
و بعد تازه برای هر قطعه باید دو بار یا گاها سه بار هم وقت می زاشتم قطعه تقلبی و خراب رو از رو دوچرخه طرف بازکنم دوباره براش قطعه اصل پیدا کنم دوباره نصب کنم.............
از همه بد تر هم توپی ها بود چون پره بندی رو از اول باید باز می کردم دوباره پره بندی نو می کردم خودش مصیبتی بود برا خودش.........
اوووووووووهههه دیگه کلا عطای فروشندگی و به لقاش بخشیدم......چون با سود های 10-15% ایی که من می گرفتم رو اجناس اصلا دیگه صرفه اقتصادی واقعا نداشت
و مناسب کسانی بود که بلد بودن خوب دروغ بگن و به طرف بگن نه اقا شما بد استفاده کردی نه اقا شما رسیدگی نکردی شما نمی دونم چی چی و کلا تقصیر رو بندازند گردن طرف مصرف کننده و خودشونو از زیر بار مسئولیت شونه خالی کنن............... و جالب هم این که اونها سود های تپل 70-80 % و بلکه هم بییشتر می گیرند رو فروش جنس ها
از اون طرف الان که اواسط سال 1402 هستیم دیگه حتی چیز های که مثل گریس........روغن یا حتی قطعات ساده و کوچکی مثل اورینگ و بلبرینگ اصل هم دیگه پیدا نمی شه و کار خدمات و سرویس هم داره همون بلایی سرش می اد که کار فروش امد
یعنی من می رم روز ها وقت می زارم بهترین گریس بهترین اورینگ بهترین بلبرینگ رو مثلا و فرض مثال پیدا کنم و پول خوبی هم از من می گیرند بعدا کاشف به عمل میاد که همشون تقبلی بودن
و بعد از چند ماه یا چند هفته دوباره قطعه مورد نظر که ما تعمیر کردیم .......... همون عیب و ایرادی که داشت دوباره همون آش می شه و همون کاسه........................
و اون وقت کار خراب از اب در میاد و دوباره باید فلان دوشاخ یا فلان ترمز رو از اول باز کنم دوباره یک روز یا دو روز برای بازو بسته کردنش و تعمیر مجددش وقت بزاریم و دوباره بریم بگردیم دنبال قطعه مورد نظر براش و حالا دوباره ایا جواب بده یا جواب نده...... قطعه اصلو با کیفیت پیدا بشه پیدا نشه....................تو این مملکت سگ دونی ........
و اگر دوباره جواب ندهد دوباره مصیبت و بد ختی ...............و دیگه وقتی هم که قطعه مورد نظر تعمیر نشده من که پولی در یافت نمی کنم از طرف .....
در این مورد تعمیرات و خدمات و سرویس هم باز یا باید مثل خیلی از دوستان بر داریم بگیم نه اقا شما حتما بد استفاده کردی حتما حواست نبوده و چمیدونم تعمیر که گارانتی نداره و ا ین صحبت ها .....................
اینه که دیگه واقعا اعصاب و ورانم من بعد از حدود 20 سال کار که همون 20 سالش هم تو این مملکت سگ دونی هر سالش و هر هفته اش و هر روزش مصیبتی بوده برا خودش دیگه نمی کشه.................
اینه که بعد از دو دهه فعالیت در این زمینه دیگه ادامه فعالت رو خیلی به صلاح خودم نمی بینم................نه از نظر اقتصادی و نه از نظر سلامتی روح و روان...............چون دیگه واقعا بیش از این به اعصاب و روانم نمی تونم فشار وارد کنم.................
و به قول حضرت دکتر پرویز خانلری علیه السلام
شعر کاملش رو کسی دوست داشت بشنوه اینجا هست..............
https://soundcloud.com/sher-khani-ha/oghab-khanlari
خلاصه ......به اندازه کافی و کفایت منفجر شده اعصابم تو این مملکت سگ دونی و از دست خیلی از ملت حیون گوساله صفات بلا نسبت یه عده قلیلی که ادم بودن و ازار نرسوندن به ما در طول عمر.................
و حالا هم در اخرین اقدام بر داشتن حساب ما رو محدود کردن که پاشو بیا مالیات ثبت کن.......................!!!!!!!
یکی نیست بیاد بگه سگ برینه به قبر نجستون من با این وضعیت کار کردن چه مالیاتی باید به شما نجسها و نجاسات فی العرض بدم.....؟؟؟ من از اول عمرم هم از آدم های حکومتی و هر پدر سگی که حکومت رو دوست داشت نفرت و تنفر و کینه داشتم..................و دوست داشتم هر طور شده به اون طرف اسیب وارد کنم حتی شده نزدیک ترین کسانی که تو فک و فایمل داشتیم از اقوام خودمون از ته ته ته قلب ارزوی سقط شدنشون رو داشتم و دارم و خواهم داشت................و امید وارم اگر روزری خدا توفیق دهد خودم با دستهای خودم جان اونها رو بگیرم ازشون.................که یه ثوابی هم نصیب ما بشه ......................
منتهی از این به بعد وارد فاز جدید از عناد تنفر.............و کینه توزی با این افراد شدم دیگه................................
یعنی هر کی رو ببینم حال می کنه با این وضعیت و این حکومت و جیره خور این جا کش هاست هر طور بتونم و نتونم اذیت می کنم و خسارت وارد می کنم بهش که اندکی ................اندکی شاید یک صدم در صد از حق الناسی که گردن ما داره اون دنیا رو تو همین دنیا جبران کنیم.....................
تو ویتنام یه ماهی گیر هایی هستند این ها با مرغ ماهی خوار کار می کنن به این صورت که .............یه بند می بندند گلوی مرغ ماهی خواره که رفت ماهی گرفت از گلوش پایین نره ......................و پرنده هه میاد دوباره پیش این صاحابش که مرد ماهی گیر باشه............ماهی رو بالا میاره .میده به اون...............
مرد ماهی گیر هم اخر روز دم غروب دو تا ماهی کوچولو می ده بهش که از گشنگی فقط نمیره.................
قضیه ما و حکومت هم همونه.............
خلاصه باشد تا رستگار شوید و این صحبت ها..........................
انشا الله زین پس هم مقالات فنی باقی مونده رو هم می نویسم که حدا قل تا ایی که بشه خودتون بتونید از پس تعمیرات و کار های سرویس دوچرخه هاتون بر بیایید
خدمت اون دسته از عزیزانی که می فرماید اینها رو ننویس میان می گیرنت عرض کنم که در باسن بنده جا برای همه سربازان گم نام هست می تونن تشریف بیارند همون تو سکنی بگزینند اگر هم خواستند بیان زود تر بیان که من وقت ندارم...............
خدمت اون یک دوست هم که می فرمایند چرا عصبانی میشی خب هر کسی یه اعتقاداتی داره دیگه هم عرض کنم
لاشخوری ( اما ) نداره
پول لاشخوری و بیضه مالی حکومتی زیاد به مزاق ما سازگاری نداره....................برا هر پدر سگ حروم لقمه ایی که داره ارزونیش................
در مورد اون دسته عزیزانی هم که می فرمایند چی کار می کنی از این به بعد هم عرض کنم می خام نون وایی سنگکی باز کنم جون بعضی ها رو اگر بشه بگیرم جاش نون سنگک بدم دستشون...................
این هم رو بیلبورد بود گفتم شما هم ببینید.....................
کار کنید کار کنید پاره کنید خودتونو....جر بدید خودتونو بعد از 20 سال مثل من نه سلامتی جسم براتون بمونه نه سلامت روان...................
که چی ؟ که بعد از مدتی با یه تورم دیگه هر چی پس انداز کردین رو بگیرند ازتون کل زحماتتون تبدیل شه به پشمک حاج عبدالله و پسران به جز یاسر عرفات و شرکا..............
خستگی ممنوع..........................کار کنید..................به قله خار مادر جیره خورا و دستمال کش ها چیزی نمونده دیگه.....................
آدم یاد شخصیت ( باکسر ) تو کتاب قلعه حیوانات می افته...............اون اسبه که یه عمر مثل الاغ کار می کرد
اخرش که پیر و فرسوده و از کار افتاده شد بردنش کشتار گاه.........فروختنش به کارخونه چسب سازی............
تازه بابام ده ساله دوازده ساله هی به من می گفت و می گه بیمه چرا نکردی خودتو ؟ فکر می کنه من مثلا بشه 60 سالم این پدر سگ ها صندوق های بازنشستگیشون پول دارند به من بدن .......همشون مثل سگ ورشکست و ور شکاف میشن..............
همون خودش ادم به فکر خودش باشه یه سرمایه گذاری کوفتی بکنه از از بیمه بهتره.................
من که امید وارم هرگز به 60 سالگی نرسم و آرزو می کنم قبل 50 از این جهان سگ دونی Exit بزنم.................
ولی نسل ما ها وقتی به سن حدود 60 برسن یعنی سال حدود بین سال های 1420 تا 1430 شکل هرم جمعیتی مملکت سگ دونی ما این شکلی می شه............ اون قسمتی که با آکولاد سبز مشخص کردم اون موقع می شه جمعیت کار کن بیمه بده..................
و آکولاد قرمز میشه جمعیت بیمه بگیر باز نشسته.............
اون قسمت سمت راست بالا هم نمودار سالهای بعد رو نگاه کنید بعدش که جمعیت به لطف خدا شروع می شه به کم شدن و ملت الاغ گوساله شروع می کنن به سقط شدن تا این طبیعت و حیوان ها و جنگل ها و رود خونه ها و آب و هوا هم از شر این ملت لاشخور یه نفسی بکشن..................
ما هم امید واریم تا اون موقع مرده باشیم و نباشیم و اون روز ها رو نبینیم اصلا................
اون قلنبگی اول که هست تو هرم یعنی اون بالایی مال متولدین اواخر دهه 50 و کل دهه 60 است و قلنبگی دوم که پایین تره و کمتره هم مال بچه های یعنی فرزندان دهه 50 ای ها و 60 ای هاست................ که می شن دهه 80 ایی ها و 90 ایی ها............
تا همین جاش هم دیدیم بسه دیگه............
پاسخ با نقل قول